Savruk sarmaşık dikenler arasından
Siyah beyaz bir film şeridi misali
Bahçeden geçiyorum; kafamdaki hoştan, elimdeki toydan, istemlerimin cevapsızlığından, hevesimdeki
sorumsuzluktan, cebimdeki değerden, gözümdeki renkten geçerken
Bakışlarım sende durdu.
Nefessizim, sadece bekledim
Çekmelere kıyamadan
Koparsam müebbet verirler
Koklasam sorarlar hesabını
Yaklaşsam alırlar yanından

Elim kolum bağlı bakarken
Yeri, göğü kağıt yaptım kendime
Bir kağıtta oldum bir kalem
Bittim, açıldım, çizmeye devam ettim
Açıldım, kısaldım, çizmelerden beri gelmedim
Kaybolmana mecal veremezdim

Gözlerimin kusurlu kapağı
Yorgunluğuma mağlup oldu
Ve tek bir an ayrıldım senden
Nefes alışımla beraber
Zamanla bir geçmişim
Ayaklarım kalkmadı yerinden
Yığılmak istemedim karşında
Saygımdan kaçtım yalnızca
Gonca gül portresi benimle, yanımda

Kaptığım gibi çizimlerimle koyuldum
Kimseler görmesin diye açamadım
Ezberimdeki yoldan çıkamadım
Her yer aydınlanmıştı oysa
Açmadım, korktum
Sokaklar geçerken peşi sıra
Tekrar yarattım seni baştan başa
Gonca gül portresi tam karşımda
Kaybolmana mecal veremezdim

Efsun Yaren Demir

Merhabalar, Efsun Yaren Demir ben. 10 Temmuz 2003 Ankara doğumluyum. Evet, doğma büyüme tam bir Ankaralı  Ayrancı Anadolu Lisesi mezunuyum ve şimdi de Hacettepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi 1. Sınıf öğrencisiyim. Velhasılkelam kendimi bildim bileli şiir yazıyorum. Kendimi yazdığım şiirlerle biliyorum da diyebilirim. Ruh halim iyi olmadığında beni rahatlatan, musmutlu zamanlarımda sevincimi çoğaltan öyle ki beni ben yapan unsurlardan doğan tüm yazılarım: şiirlerim. Sizler de umarım hissederek okursunuz, sağlıcakla kalın.
 
Ne demiş ünsüz bir şiir yazarı: Bir dizede bir insan, bin insanda bir dize. Nice dizeler gelir dize yoksa o bir insanda, bir dize.