Ve insan bir kez toprak atarmış kendi mezarına
Elleriyle sevdiğini boğduğu zaman…
Öyle kavrarmış ki boynunu,
Kendisi bile nefes alamazmış
Halbuki elini çekse bitermiş her şey,
Vazgeçse bir anlık hevesle
Veyahut kalbini az da olsa dinlese…
Bir karar alındığı zaman geri dönülmezmiş
Soluk soluğa bir kavgayla ölürmüş insan
Son zehrini kendine saklarmış
