Bir kafes içinde,
Gecenin bir saatinde,
Heves kuşum sıkışmış,
Telaş içerisinde.

Hüzün sarmışken yıldızları,
Lambalar aydınlatamazken sokakları,
Kelimelere yetmezken kalemim,
O doldurur boşluklarımı.

Ne bu telaş heves kuşu? 
Esaretten mi korkarsın?
O gelmez mi sanırsın? 
Neden bu telaş heves kuşu?

Güveler kemirmişken hayalleri, 
Tahtakuruları yemişken kalemi, 
Yıllar sarartmışken kâğıdı, 
Zaman geçmez mi sanırsın?

Nedir sence özgürlük? 
Bilinmezliğe uçmak mı, 
Kafesten kaçmak mı, 
Sonsuzluğa konmak mı?

Oysa senin heves kuşu, 
Bir meftundu ruhun. 
Oysa senin heves kuşu, 
Bedenini sarmıştı aşkın.

Uçma diyemem sana, 
Kanatların yanmış uçmaya. 
Gitme diyemem sana, 
Mecbursun bu alemin sırrına.

Çiçekler açsın ardında, 
Her kanat çırpışında. 
Bu uzun yolculukta, 
Bırakma beni heves kuşu.

ESMA NUR ZORLU

HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ HUKUK FAKÜLTESİ ÖĞRENCİSİ