
bir ip var aramızda, ortasında bir ayna
bir sen çekiyorsun kendine, bir ben hâlâ
sen ordan kendini görürsün, ben burdan beni
ama şuramızda bir ip, bir ileri bir geri
ne çok çekersin öyle kendini
koyuverme lazım olur ipten gayri
ben çekerim kimi zaman
aynaya yakın durabilmekten yana
arkası opak, kendi parlak bir parça
isterim duymak senden biteni
bir ben kaldım geri, senden beri
arada durulmak lazım oysa
ip de biz de gerindikçe inceldik fazla
duymak isterim senden olanı, bir o kadar görmeyi
bırak da şu ipi, gel benden ileri
ne olur kalsak biz de aynasız
yansıttığımız mı bizden farksız
korkun buysa alışırız zamanla
ben sen olurum, sen de benden
biz, bir yansırız aynalara