
Yine bir gece vakti,
Yıldızlar her zamanki gibi,
Dolunay yok bu sefer bu gece,
Kalemim elimde
İçini dökmeyi bekliyor.
Kırgınım Minik.
Hayatımdaki insanlara.
İnsanlığa kırgınım Minik,
Unutulup gittiği için.
En çok da kırgınlığım
Sana Minik.
Rüyalar anlamlarını yitiriyor,
Sen uğramadıkça sokaklarıma,
Kâbuslarım çoğalıyor Minik.
Karanlık üzerime çöküyor.
Özlemim artıkça
Heves kuşum kafesine sığmıyor.
Gecelerim gündüzlerime karıştı artık.
Rüyalarım kâbuslarıma
Omuzlarımın ağrısı değil de
Yüreğimin sancısı yıpratıyor.
Kalemim gün geçtikçe tükenirken
Kelimelerim daha bir yırtık.
Saklıyor seni her şey
Yüzünü gözünü bilmesem de
Görüyorum seni kâğıtlarımda.
Sesini hiç duymasam da
İşitiyorum seni müziklerde.
Derken gün ağarırken inceden
Şehir yavaş yavaş uyanırken
Kalemimin boğazı şişer.
Çığlık atmaktan.
Gözlerim uykuya teslim olurken
Kâğıtlarım sırılsıklam olur.
Mürekkebimin ağlamasından.
Seni beklemek Minik,
En dayanılmaz şeyken
Sana kavuşmak korkutur
İçimde heves kuşumu.
Seni sevmek Minik
Bana en büyük lütufken
Ciğerlerimi yırtar
Sensiz kalma düşüncesi.
ESMA NUR ZORLU
HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ HUKUK FAKÜLTESİ ÖĞRENCİSİ