Yine bir gece vakti,

Yıldızlar her zamanki gibi,

Dolunay yok bu sefer bu gece,

Kalemim elimde

İçini dökmeyi bekliyor.

Kırgınım Minik.

Hayatımdaki insanlara.

İnsanlığa kırgınım Minik,

Unutulup gittiği için.

En çok da kırgınlığım

Sana Minik.

Rüyalar anlamlarını yitiriyor,

Sen uğramadıkça sokaklarıma,

Kâbuslarım çoğalıyor Minik.

Karanlık üzerime çöküyor.

Özlemim artıkça

Heves kuşum kafesine sığmıyor.

Gecelerim gündüzlerime karıştı artık.

Rüyalarım kâbuslarıma

Omuzlarımın ağrısı değil de

Yüreğimin sancısı yıpratıyor.

Kalemim gün geçtikçe tükenirken

Kelimelerim daha bir yırtık.

Saklıyor seni her şey

Yüzünü gözünü bilmesem de

Görüyorum seni kâğıtlarımda.

Sesini hiç duymasam da

İşitiyorum seni müziklerde.

Derken gün ağarırken inceden

Şehir yavaş yavaş uyanırken

Kalemimin boğazı şişer.

Çığlık atmaktan.

Gözlerim uykuya teslim olurken

Kâğıtlarım sırılsıklam olur.

Mürekkebimin ağlamasından.

Seni beklemek Minik,

En dayanılmaz şeyken

Sana kavuşmak korkutur

İçimde heves kuşumu.

Seni sevmek Minik

Bana en büyük lütufken

Ciğerlerimi yırtar

Sensiz kalma düşüncesi.

ESMA NUR ZORLU

HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ HUKUK FAKÜLTESİ ÖĞRENCİSİ